Verbondenheid met de stad en inwoners van Rotterdam staat voor de Van Ghentkazerne en het Korps Mariniers als een paal boven water. Het is uniek dat een kazerne nog plaats heeft in het hart van de stad. Sinds begin 2020 staat Luitenant-kolonel Ben Vlasman aan het roer. Niet de beste tijd om te starten als commandant van een opleidingskazerne in coronatijden. Uitdagingen krijgen dan een extra dik randje, maar Ben Vlasman wekt de indruk niet bang te zijn ergens positief de schouders onder te zetten.

Vlasman vertelt: “Sinds 2014 heeft de gemeente Rotterdam een bestuurlijk akkoord met Defensie afgesloten voor het behoud van de kazerne. Dat is in tegenstelling tot anderen gemeenten in Nederland waar kazernes niet langer aanwezig zijn in de binnenstad. Wij realiseren ons dat wij een bepaald gevoel oproepen als wij in uniform of in een voertuig zichtbaar in de stad zijn. Zelf willen wij het gevoel meegeven dat wij er zijn voor de kwetsbaren en weerbaren, voor iedereen. Wij zijn er voor de veiligheid en ik wil graag ook kinderen meegeven dat wij een onderdeel zijn van hun maatschappij.

“Wij er zijn voor de kwetsbaren en weerbaren, voor iedereen”

Sprinting Sophia als evenement heeft Ben Vlasman zelf nog niet meegemaakt, maar wel heeft hij de verhalen van zijn collega’s gehoord en de foto’s gezien. “Hoe mooi is het dat wij een bijzondere locatie kunnen bieden voor zo’n dag. Daar waar we normaal afzondering en rust bieden in crisissituaties aan politie, brandweer of douane om zich voor te bereiden op bepaalde operaties, zo bieden wij voor een event als Sprinting Sophia een rustige omgeving voor deze kinderen. Wij stellen een aantal mooie voertuigen op op het exercitieterrein, een soort grote parkeerplaats op de kazerne. Naast de sportauto’s kunnen de kinderen ook in defensie auto’s kijken en meerijden. Natuurlijk zijn kinderen onder de indruk van deze voertuigen, maar ook van het uniform en van de omgeving. Het is voor beide zijden een kans om de wereld vanuit een andere kant te bekijken, want hoe indrukwekkend deze plek voor de kinderen is, zo is het ook voor de mariniers bijzonder om tijd door te kunnen brengen met kwetsbare jonge kinderen die gedwongen zijn anders naar de toekomst te kijken”.

“Het raakt mij ook als mens”

“Normaal is dit een opleidingskazerne, wij leiden hier mariniers op. Je moet je voorstellen dat de tieners die tussen de kinderen van Sprinting Sophia zitten, soms niet veel jonger zijn dan de jongens die hier voor de opleiding komen. En tegelijk raakt het mij ook als mens. Ik ben nu 55 jaar en ook ik heb weleens een medisch traject doorlopen. Je bent dan volledig afhankelijk van de medici. Als volwassen mens doet dat wat met je. Als je dat als volwassene al raakt, wat moet dat dan wel niet met zo’n jong mens doen? Als je je dat beseft, dan zijn dit soort events prachtig om voor deze kinderen te mogen doen”.